Alle interim-opdrachten vragen de eerste weken veel energie. Een organisatie leren kennen: wat zijn de sterke kanten, wat de knelpunten, hoe ziet de organisatiestructuur eruit en wat voor cultuur is er. Waar zit ontwikkelkracht, welke oplossingen zijn mogelijk? Vaak is een belangrijke kern: de lopende werkzaamheden zo goed mogelijk laten doorlopen en tegelijkertijd de gekregen opdracht realiseren. Bij de start van iedere nieuwe opdracht is het de eerste week die de meeste energie van mij vraagt. Na deze week wordt dat minder en gaandeweg komt het moment dat ik meer energie van de opdracht krijg dan dat het kost. Waarschijnlijk een beeld dat veel interimmanagers zullen herkennen.
Waar ben ik aan begonnen?
Soms stap ik in een opdracht waarvan ik in de eerste week mijzelf de vraag stel: “waar ben ik aan begonnen?” Opdrachten waarin de energie als een waterval weglekt. Opdrachten waarin ik in de eerste weken ’s avonds doodmoe thuis of in het hotel kom, het hele weekend nodig heb om te herstellen en dan op dinsdag mij verbaasd afvraag naar wat of wie mijn energie nu weer zo snel kon weglekken.
Zo werd ik in één van mijn opdrachten specifiek gevraagd om mijn kennis van en ervaring met systemische intelligentie in te zetten. Het ging om een zorgorganisatie die zich een aantal jaren volledig gefocust had op het realiseren van cijfermatige doelen en resultaten onder de streep. Beheersing van output en control stonden centraal en het vervolmaken van bepalende instrumenten en geen ondersteunende.
Het werd tijd voor meer menselijke aandacht, zo had het MT bedacht. Meer inzicht in de onderstroom en cultuur van de organisatie. Met als resultaat een antwoord op de vraag :”Op welke manier kunnen medewerkers weer plezier in het werk krijgen of dit plezier nog groter laten worden?” Vanaf het eerste moment dat ik op locatie kwam, kreeg ik het gevoel een druppel te zijn op een rood gloeiende plaat. Nog voordat ik goed en wel het gebouw binnen liep, was mijn energie compleet verdwenen. Mijn eerste reactie was om meer energie in de mensen en de opdracht te stoppen. Helaas, het bleek een bodemloze put. In de derde week kreeg ik ook fysieke klachten: hoofdpijn, kramp in mijn spieren, veel (onrustig) slapen en ik zat regelmatig met een lege blik om me heen te staren. Vitaminepillen en aspirientjes hielpen niet meer en ik overwoog serieus om de opdracht terug te geven.
Mijn eigen Hansje Brinker
Tot het moment dat ik tot het inzicht kwam dat het niet de organisatie en de mensen waren die mijn energie wegnamen, maar dat ik het zelf ter beschikking stelde. De enige die het energielek kon stoppen was ik zelf. Ik moest mijn eigen Hansje Brinker zijn. En meteen de vraag er achteraan;
”In welke dijk stop ik mijn duim?”
Inzichten, leren, groeien
Een aantal van de gevonden antwoorden en geleerde lessen wil ik graag met je delen, ter hulp of inspiratie in vergelijkbare situaties.
- Van wie is het probleem en van wie de oplossing? Beide bleken niet van mij te zijn. Vanaf dat moment kon ik mij als interim-manager weer richten op het proces en daarmee indirect op de onderstroom.
- Hierdoor kon ik ook weer de beweging maken van in en uit het bestaande systeem stappen en de helikopter view te bewaren: volgens mij dé toegevoegde waarde van een interimmer.
- Door het in- en uitstappen kreeg ik ook weer de mogelijkheid om de juiste vragen te stellen waardoor medewerkers zelf de antwoorden konden vinden in plaats dat ik de antwoorden geef. Dit heeft twee voordelen:
- De gevonden oplossing is van de organisatie waarmee meteen een grote stap wordt gezet naar het borgen en vasthouden van die oplossing.
- Door regelmatig aan de zijlijn te staan en uit het systeem te stappen, is het weer mogelijk om processen en interacties te begeleiden waardoor men in staat is besluiten te nemen.
- Een belangrijk aspect: hoe blijf ik uit mijn eigen valkuil me teveel mee te laten slepen in het systeem van een organisatie, wat teveel energie kan kosten? Met hulp van een waardevol contact uit mijn netwerk heb ik geleerd mijn energiestroom te visualiseren. Door deze visualisatie kan ik nu ook een stop op mijn energiestroom zetten en anderen leren juist hun eigen energie en kracht te gaan gebruiken.
En uiteindelijk…: kracht en plezier!
Op deze manier heb ik in korte tijd weer de regie over mijn eigen energieniveau teruggekregen. Wat het mij heeft opgeleverd? Ik sta weer in mijn kracht en ga weer met plezier naar de opdrachtgever. Mensen om mij heen gebruiken hun eigen energie op een andere, meer positieve manier en het systeem staat toe dat er ontwikkelingen plaats kunnen vinden naar een meer mens georiënteerd bedrijf. En soms wordt er binnen de organisatie weer gelachen, gefloten en stellen mensen elkaar oprecht de vraag hoe het met ze gaat. Er wordt geluisterd en hulp aan elkaar geboden bij vraagstukken. En het mooie is: onder aan de streep worden er nog steeds resultaten geleverd die net zo positief zijn als eerder. Het is alleen leuker geworden.
Tot slot
Wil je een keer van gedachten of ervaringen wisselen over dit onderwerp? Graag!
Hoe meer we van elkaar leren, hoe beter (zorg)organisaties functioneren en hoe beter de zorg/ondersteuning aan cliënten is.
Neem vooral (vrijblijvend) contact met mij op via:
Telefoon: 06 2150 0159
Mail: info@martinbreed.nl